صبح امید

باز هم- صحبت فرداست قرار ما ها
باز هم خیر ندیدیم از این فرداها

چقدر پای همین وعده تو پیر شدند
جگر "مادرها"، موی سر "باباها"

سیزده قرن گذشته همه اش فردا بود
پس چه شد آمدن آن نفر فرداها

سیزده قرن، نفس های زمین پر شده از
پسر فاطمه ها، ای پسر زهراها

سیزده قرن، تو آنجایی و ما اینجاییم
چه کنم راه به آنجا برند اینجاها

خوب بگویید بمیرید اگر قسمت نیست
دیدن یک نفر از ... یک نفر از آقاها

باز کرسی زمستانی ما گرم نشد
باز هم سرد گذشتند شب یلداها